OMID ist mein NAME –
und der steht für HOFFNUNG
Erinnerungsstücke an GEFÄNGNIS und FLUCHT, Iran 1981-1988

Die Eltern sind Opfer einer finsteren Zeit der Repression.
Die Kinder leben heute in Europa. Sie bewahren wertvolle Erinnerungsstücke die vom Schicksal ihrer Eltern erzählen. Die Ausstellung dokumentiert ein schmerzliches Kapitel iranischer Geschichte und spürt ihm in der Gegenwart von jungen Iranern nach.

Die Ausstellung und die begleitenden Rahmenprogramme wurden in Zusammenarbeit mit der JugendBegegnungsStätte Anne Frank in Frankfurt realisiert und vom 11.3 bis 31.10.2012 in ihren Räumen gezeigt.

Ausstellungsteam: Monireh Baradaran, Parastou Forouhar, Thorsten Graf, Dr. Ghodsi Hejazi, Keramat Mehdizadeh, Dr. Meron Mendel, Niels Sonnemann, Dr. Hamid Ongha

Hier die Seite auf deutsch weiterlesen.  


امید، نام من است.
یادگارهای زندان و فرار، ایران دهه شصت

والدین، قربانی دوران سیاهی از سرکوب شدند. فرزندان آنان، که امروز در اروپا زندگی می‌کنند، یادگارهای گرانقدری از سرگذشت والدین خود حفظ کرده‌اند. نمایشگاه دوران پردردی از تاریخ ایران را به تصویر می‌کشد و ردپای این گذشته را در زندگی امروز این جوانان ایرانی می‌جوید. این نمایشگاه و برنامه‌های جانبی آن با همکاری مرکز جوانان آنه فرانک در شهر فرانکفورت ترتیب داده شد و از تاریخ ۲۱ اسفندماه ۱۳۹۰ تا ۱۰ آبان‌ماه ۱۳۹۱ در محل این مرکز به نمایش درآمد.

گروه همکاران: منیره برادران، نیلز زونمان، قدسی حجازی، پرستو فروهر، حمید عنقا، تورستن گراف، مرون مندل، کرامت مهدی‌زاده

  از اینجا به تارنمای فارسی بروید

 






 







.